The Third Pole बाट अनुमति लिएर प्रकाशित
SF: उत्तरपूर्वी भारतको सानो राज्यमा काम गर्ने अन्वेषकहरूले पत्ता लगाएका छन् कि सीमान्तकृत समूहहरूले निजी रूपमा पानी आपूर्ति प्रणाली स्थापना र मर्मत गर्न प्रयोग गरिरहेका छन्।
विद्या* हरेक दिन आफ्नो घरबाट तिन किलोमिटर सुम्बुकमा रहेको ठुलो धारा वा ठुलो मुहानबाट पानी लिन तिनदेखि चार घन्टा बिताउँछिन्। "पानी ल्याउने काम महिलाले मात्रै गर्छन्," छिमेकीले नयाँ घर बनाएको हेर्दै उनले हामीलाई बताइन्।
पानीको कमीलाई ध्यानमा राख्दै, हामीले उनको छिमेकीहरूले बज्री तयार गर्ने, सिमेन्ट मिसाउने र कङ्क्रीटको घोल्ने जस्तो निर्माणकार्यमा केही थोरै पानी चाहिने क्रियाकलापबारेमा कसरी व्यवस्था गर्छन् भनेर सोध्यौँ, निर्माणमा संलग्न केही तिर्खाका गतिविधिहरू मात्र नाम दिन। "निजी रूपमा पानी किन्न बाहेक हामीले अरू के गर्न सक्छौँ र?" विद्याका छिमेकी बाल्टछिरिङ*-ले भने ।
दक्षिणी सिक्किमको नाम्ची जिल्लाको वार्ड सुम्बुकका धेरैजसो मानिसहरू आफूले राखेको निजी पानी जडानहरूमा भर पर्छन्। यिनीहरूले सार्वजनिक वा निजी स्रोतबाट पानी लिन्छन्, जसका लागि उनीहरूले तिर्नुपर्छ। अनौपचारिक प्रबन्धहरू मार्फत, तिनीहरूले आफ्नो जग्गामा पानीको मुहानहरू भएका जग्गाधनीहरूलाई भुक्तान गर्छन् र साथै धेरै पाइप जडानहरूमा पहुँच भएका मानिसहरूलाई भुक्तानी गर्छन् - एक आवश्यक स्रोत प्राप्त गर्ने महँगो तरिका।
विद्या र बाल्टछिरिङसँगको हाम्रो अन्तरक्रियाले सिक्किमको ग्रामीण पानी आपूर्ति प्रणालीलाई निम्त्याउने दुईवटा चर्को मुद्दाहरूलाई समेटेको छ, जुन हामीले मे र जुलाई २०२२ को बिचमा हाम्रो क्षेत्र अनुसन्धानको क्रममा दस्तावेजिकरण गरेका थियौँ। पहिलो, राज्यलाई भिजाउने हिमाली जन स्रोतहरू सबैमा पुग्न सक्दैनन्। दोस्रो, निजी अनौपचारिक पूर्वाधार र समुदायहरूद्वारा व्यवस्थित नेटवर्कहरू ग्रामीण खानेपानी आपूर्तिको मुख्य कारक हुन्।
हाम्रो अनुसन्धानले उत्तरपूर्वी भारतको सानो राज्य पानीले भरिपूर्ण छ भन्ने साझा धारणालाई बेवास्ता गर्छ र सीमान्तकृत ग्रामीण समुदायहरूबिच अभाव बढाउने कारकहरूलाई अझ राम्ररी बुझ्नुपर्ने आवश्यकतालाई हाइलाइट गर्छ। यसले यो पनि देखाउँछ कि यो विशेष क्षेत्रहरूमा मिहिन हस्तक्षेप गर्न कत्तिको महत्त्वपूर्ण छ। तराईमा सफल भएको काम पाहाडमा सफल नहुन सक्छ ।
जताततै पाइप र ट्याङ्की, तर तिनीहरूमा थोरै पानी
सुम्बुक बाहेक, हाम्रो अध्ययनले दक्षिणी सिक्किमको मेल्लीडाँडा र राज्यको पश्चिमी भागमा युक्समलाई समेटेको थियो। ल्यान्डस्केप पार गर्ने पाइपहरू ग्रामीण सिक्किमको एक विशिष्ट विशेषता हुन्, जसले सुझाउ दिन्छ कि घरपरिवारहरू पानीको आपूर्तिमा व्यापक रूपमा जोडिएका छन्।सुम्बुकका २० जना बासिन्दाहरूसँगको हाम्रो कुराकानीको क्रममा, तथापि, यो स्पष्ट भयो कि पूर्वाधारको उपस्थिति पहुँचको सूचक थिएन, किनकि धेरै ट्याङ्कीहरूले या त काम गर्दैनन् वा अनियमित आपूर्ति छन्। यी गाउँलेहरू सीमान्तकृत समुदायका हुन्, र यस आधारभूत स्रोतमा पहुँच सुरक्षित गर्न सामाजिक र आर्थिक पुँजीको अभाव छ -जसले विद्या जस्ता मानिसहरूलाई लामो दुरीको यात्रा गर्न वा पानीका लागि उच्च रकम तिर्न बाध्य पार्दछ।
सुम्बुकमा पानीका लागि आत्मनिर्भरता
निजी जडानको प्रणाली सिक्किमको ग्रामीण क्षेत्रमा विगत एक दशकमा देखा परेको घटना हो। पहिले सुम्बुकमा मानिसहरु मुहान र साना पोखरीबाट पानी ल्याउने गर्दथे । खानेपानीको सरकारी योजना आएपछि पाइप प्रणालीको अस्तित्व आयो । केही पाइप राज्यले हालेका थिए, तर घरपरिवारको सङ्ख्या बढ्दै गएपछि मानिसहरू आफैं पूर्वाधार जडान गर्न थाले।
सुम्बुक भित्र पर्ने गाउँहरू राज्यको सुख्खाग्रस्त भागमा पर्छन्। यद्यपि जलवायु कारकहरूले पानीको पहुँचलाई असर गर्छ, हामीले पावर आयामहरू, जस्तै भूमिको स्वामित्व, पानीको स्रोतबाट दुरी र आर्थिक वर्ग, अधिक निर्णायक कारकहरू हुन् भन्ने फेला पारेका छौँ।
सङ्घ र प्रदेशका योजनाका बाबजुद खानेपानी अनियमित
सुम्बुक सुम्बुक कार्तिकेय ग्राम पञ्चायत इकाई (जिपियु) गठन गर्ने वार्डहरू मध्ये एक हो। सुम्बुक कार्तिकी जिपियुमा, पञ्चायतहरू (गाउँ परिषदहरू) पानी वितरण प्रणालीको पर्यवेक्षण गर्छन् र पानी आपूर्ति योजनाहरूको कार्यान्वयनका लागि सर्वेक्षण गर्छन्।प्रत्येक ग्रामीण घरपरिवारमा धाराको पिउने पानी उपलब्ध गराउने उद्देश्यले २०१९ मा सुरु गरिएको भारत सरकारको प्रमुख योजना जल जीवन मिसन (जेजेएम) अन्तर्गत उनीहरूका दायित्वहरू छन्। सुम्बुकका पञ्चायतहरूले हाल जेजेएम-अनिवार्य गाँउ कार्य योजनाहरू, पानी आपूर्तिका लागि विकास गरिने पूर्वाधारको विवरण दिने कागजातहरू बनाउँदै छन्।
सङ्घ र प्रदेशका योजनाका बाबजुद खानेपानी अनियमित
सुम्बुक कार्तिकेय ग्राम पञ्चायत इकाई (जिपियु) गठन गर्ने वार्डहरू मध्ये एक हो। सुम्बुक कार्तिकी जिपियुमा, पञ्चायतहरू (गाउँ परिषदहरू) पानी वितरण प्रणालीको पर्यवेक्षण गर्छन् र पानी आपूर्ति योजनाहरूको कार्यान्वयनका लागि सर्वेक्षण गर्छन्।प्रत्येक ग्रामीण घरपरिवारमा धाराको पिउने पानी उपलब्ध गराउने उद्देश्यले २०१९ मा सुरु गरिएको भारत सरकारको प्रमुख योजना जल जीवन मिसन (जेजेएम) अन्तर्गत उनीहरूका दायित्वहरू छन्। सुम्बुकका पञ्चायतहरूले हाल जेजेएम-अनिवार्य गाँउ कार्य योजनाहरू, पानी आपूर्तिका लागि विकास गरिने पूर्वाधारको विवरण दिने कागजातहरू बनाउँदै छन्।
पानी प्रशासनको अर्को प्रमुख भाग ग्रामीण विकास विभाग (आरडिडी) हो, जुन ग्रामीण खानेपानी आपूर्तिको लागि जिम्मेवार राज्य-स्तरीय नोडल एजेन्सी हो।
ग्रामीण सिक्किममा पानीको जिम्मेवारी: एक व्याख्या
खानेपानीका स्रोतहरूमा प्रशोधन ट्याङ्की निर्माण गर्ने र पानी आपूर्तिका लागि आवश्यक पूर्वाधार निर्माण गर्ने जिम्मेवारी ग्रामीण विकास विभागको हो। जलस्रोत र स्रोतहरूको व्यवस्थापनको लागि प्रत्यक्ष रूपमा जिम्मेवार नभए पनि, RDD ले धारा विकास नामक फ्ल्यागशिप कार्यक्रमको निरीक्षण गर्दछ, जसको अर्थ "स्प्रिंगसेड विकास" हो। यसमा वर्षाको पानीलाई पहाडमा छिर्न सकोस् भनेर खाडल खन्ने काम समावेश छ, यो गतिविधि सुम्बुकको माथिल्लो भागमा रहेको ग्राम पञ्चायत इकाईद्वारा गरिएको छ।
ग्राम पञ्चायत एकाइ स्थानीय सरकार हो जुन पानीको स्रोतहरू कायम राख्न जिम्मेवार छ, तिनीहरूको अधिकार क्षेत्र अन्तर्गत 29 विषयहरू मध्ये एक। तिनीहरूले पानीका स्रोतहरूको मर्मत र पुनर्स्थापनाको लागि "स्रोत विकास कोष" विनियोजन गर्छन्।
शहरहरूमा, र ग्रामीण क्षेत्रका केही बजार केन्द्रहरूमा, जनस्वास्थ्य इन्जिनियरिङ विभागले पानी आपूर्तिको लागि जिम्मेवार छ।
सुम्बुकमा, आरडिडी-ले पानी आपूर्ति गर्ने मुख्य जलस्रोतहरू टुक खोला (साना नदीहरू), मजुवा (साना खोलाहरू) र केही मुहानहरू हुन्। तर, कठिन हिमाली भूगोल, घरपरिवारको छरपस्ट वितरण, पहिरोका कारण पाइपलाइन जडानमा अवरोध र पातलो मौसममा स्रोतबाट निस्कने मात्रामा कमीका कारण तिनीहरूको खानेपानीको आपूर्ति अनियमित छ।
व्यक्ति र समुदायले निजी रूपमा यी फरकहरूलाई भर्छन्
यस फरकलाई भर्नाका लागि, स्थानीय समुदायहरूले सार्वजनिक (निजी स्वामित्वको जग्गामा नपर्ने खोला र पोखरी) र निजी (निजी जग्गामा हुने मुहानहरू) स्रोतहरूबाट आफ्नै खर्चमा पानी तान्न सामूहिक रूपमा काम गर्छन्। सुम्बुकमा, हामीले सडकमा असङ्ख्य पाइपलाइनहरू देख्यौँ, रूखहरू र चट्टानहरू पार गर्दै। समुदायहरूले व्यक्तिगत जोखिममा पनि यी पाइपलाइनहरूको रेखदेख र व्यवस्थापन गर्छन्, जस्तै मनसुनको समयमा।
एउटा वार्डमा, हामीले बोलेको समूहको अनौपचारिक पहलद्वारा सामूहिक कार्यको उदाहरण थियो जसमा सन् १९९५ देखि तीन घरपरिवारले निजी जग्गामा रहेको मुहान खिम्बुधाराबाट ट्याप गरेर पानी हालेका थिए। समय बित्दै जाँदा समूह नौ घरहरूमा बढ्यो। प्रत्येक घरमा पाइप जडान छ र दिनको एक निश्चित समयमा पालैपालो पानी तान्छन्। उनीहरूले पनि खाँचोको समयमा अरूलाई पनि पानी आपूर्ति गर्छन्। अब, तिनीहरू भारू ६00,000 (युएसडी ७,३५०) मा पानीको मुहान् खरिद गर्ने प्रक्रियामा छन्।
"हामीले पुरा भुक्तानी गरिसकेपछि, हामी जीवनभरका लागि पानीको स्रोतमा पूर्ण पहुँच सुरक्षित गर्न सक्षम हुनेछौँ र जग्गाधनीलाई भाडा तिर्न स्वतन्त्र हुनेछौँ," डेनहाङ*-ले भने। अन्य सम्भावित उपभोक्ताहरूबाट बढ्दो भाडा र प्रतिस्पर्धा अघि यो स्थायी समाधान भएको उनले बताए।
यसले प्राकृतिक स्रोत र भौतिक पूर्वाधारको उपलब्धताले मात्र नभई औपचारिक र अनौपचारिक प्रशासनिक संरचनाहरूद्वारा पानीमा पहुँच कसरी निर्धारण गरिन्छ भनेर प्रकाश पार्छ। खानेपानी सञ्जालको अन्धो स्थानमा परेका घरपरिवारहरू सामाजिक-आर्थिक साधन नभएका हुन्।
जेजेएमका अनुसार, १२ अप्रिल २०२२ सम्म सिक्किमका लगभग ८२% ग्रामीण परिवारहरूले ट्याप पानी जडान गरेका छन्। राज्यको जेबमा, यो पूर्वाधार विकासले मात्र पानीको पहुँचको ग्यारेन्टी गर्दैन। निर्णय प्रक्रियामा स्थानीय समुदायका सदस्यहरूलाई समावेश गर्नु महत्त्वपूर्ण कारक हो। यो सर्वेक्षणमा उनीहरूको संलग्नता र ग्राम सभा (गाउँ परिषद् बैठकहरू) मा उपस्थिति मार्फत हासिल गर्न सकिन्छ।खानेपानी व्यवस्थापनका लागि सुधारिएको पारदर्शिता र सहभागितामूलक संयन्त्रले राम्रो पहुँचका लागि मार्ग प्रशस्त गर्नेछ।
सिक्किममा पानीको पहुँचलाई असर गर्ने धेरै कारकहरू भारतका अन्य भागहरू जस्तै छन् र वास्तवमा विश्वव्यापी रूपमा, जहाँ पानीको पहुँच अत्यधिक विवादित छ र वितरण न्यायसङ्गत छैन, यी पाठहरू विषयभन्दा अझ अगाडिसम्म लागु गर्न सकिन्छ।
यो लेख 'Opinion: Why Sikkim is crisscrossed with pipes that run dry ' मूल रूपमा देखा पर्यो The Third Pole
Designed by NWD.